Dancospektaklo de Flavie

Dum la UK en Lillo, okazis la dancospektaklo de Flavie Audibert.

Flavie AUDIBERT Danco, koregrafio

Robert SERFATI Reĝisorado

François TAEGER Muzika kreado

Loïc VIRLOGEUX Luma kreado

« Mi tre ĝojas prezenti tiun dancadon okaze de la UK 2015 en Lille. Dank’al miaj gepatroj Kazue SUGAWARA kaj Michel AUDIBERT (fama esperanto-aktoro), mi fieras kontribui al la arta vigleco de la esperanto-movado. »

Flavie Wakako AUDIBERT

Prezento

Duobla kulturo. Francio - Japanio. Miksiteco. HAFU.

La celo estas doni sencon pere de la korpo al ambivalenca esprimado. La dispecigita korpo, la ununura korpo. Ĉu la animo havas kulturan identecon? La movoj ekprenas la pripensadon pri aparteno. La demando 'Kiu mi estas?' ekhavas sencon en duobla gestado kies origino estas tiu duobla aparteno. Do ekaperas la memoro pri la denaskitaĵo kaj la kutimo pri la akiritaĵo.

Ĉu la danco povas malfermi pordojn, establi pontojn inter miaj mioj (egooj), nun en Francio, kaj aliflanke hieraŭ, antaŭ mia naskiĝo, en Japanio...? La muziko kaj la sona fono (voĉoj) akompanas laŭ sia tuta graveco ĉi tiun identecan serĉadon. Mi dancas tiun kiu mi estas.... La celo estas do preteriri la psikanalizan serĉon por direktiĝi al pure artista esprimado....

Kun la voĉoj de Kazue, Hideko, Michel (ekstrakto de teatraĵo Trompo, de Emilija Lapenna).

Flavie AUDIBERT                 Danse, chorégraphie

Robert SERFATI                    Mise en scène

François TAEGER                Création musicale

Loïc VIRLOGEUX                  Création lumière

LE PROJET

Double culture. France – Japon. Mixité. HAFU

Il s’agit de donner du sens à travers son corps à une expression d’ambivalence. Le corps déchiré, le corps unique. L’âme a-t-elle une identité culturelle ?

Les mouvements s’emparent de la réflexion sur l’appartenance. Le questionnement du « Qui suis-je ? » prend tout son sens dans une gestuelle double issue de cette double appartenance. Alors surgit la mémoire de l’inné et l’habitude de l’acquis.

La danse peut-elle ouvrir des portes, jeter des ponts entre mes mois (égos) d’ici, maintenant en France, et hier, avant ma naissance, au Japon pour une part…. ?

La musique et le fond sonore (voix) accompagnent dans toute leur importance cette quête identitaire. Je danse qui je suis … Il s’agit alors de dépasser la recherche psychanalytique pour aller vers une expression purement artistique …